Hardasan ay Məşədi Kazım?

İdman mətbuatının acınacaqlı durumda olduğu heç kimə sirr deyil. İstidə, soyuqda gecə-gündüz stadionlarda illərimizi boşa veririk. Hətta eşitdiyimə görə, vəziyyət o həddə çatıb ki, Bakı Dövlət Universitetinin jurnalistika fakültəsinin tələbələri bir-birinə qarğış eliyəndə “səni görüm idman jurnalisti olasan” deyirlər...

Təbii ki, bu sahəni seçdiyimizə görə kimisə günahlandıra bilmərik. Adama deyərlər “xoşuna gəlmirsə, get özünə başqa sənət seç”. Gəl ki, lənətə gəlmiş futbol və jurnalistika sevgisi buna imkan vermir. Həm də bu gün-sabah 40 yaşına çatacaq birisi bundan sonra gedib hüquqşünas, bərbər, yaxud həkim olası deyil ki...

İdman mətbuatının acınacaqlı durumda olmasının bir səbəbi də bu sahəyə təsadüfi gələnlərdi. Bir ara bəzi klubların “hər yoldan keçənə” pul paylaması səbəbindən hərə əlinə bir noutbuk alıb oldu “baş redaktor”. İndi də danışanda özlərini “illərin jurnalisti” kimi təqdim edirlər. Reklam almaq üçün min hoqqadan çıxanları, səfərə aparılmaq üçün göz yaşı tökənləri heç demirəm. Bəlkə də 10-15 il əvvəl olsaydı, asıb-kəsərdim. Amma indi elə bir dövrə gəlib çatmışıq ki, insan heç kimi qınaya bilmir. Düşünəndə ki, evdə balan acdı, özündən əskiklərin qarşısında alçalmağa da məcbur qalırsan... Amma sözümün mustafası idman mətbuatının halına yeddiyaylıqlı ağlamaq deyil. Onsuz da görünən kəndə nə bələdçi... Bilmirəm günahkar bu sahənin peşəkarlarıdı, ya naşıları, amma o dəqiqdir ki, son zamanlar idman mətbuatı lap urvatsız olub. AFFA və klubların əksəri media adı gələndə ağız büzürlər. Sanki bunlar hamısı “kristaldı”. “Otkad”la işləyənlər, “5 əvəzinə 10 yazanlar” özlərini elə aparırlar ki, sanki aydan arı, sudan durudular... Deyəsən, yenə mətləbdən uzaqlaşıram axı...

Bilənlər bilir, 22 iyul Azərbaycanda Milli Mətbuat Günü kimi qeyd olunur. Bayram günündə hər kəsin təbrik, xoş söz gözlədiyi adamlar olur. İdman mətbuatı da o cümlədən. Nəsə bir xoş söz eşidəndə, kimdənsə diqqət görəndə, heç olmasa ildə bir gün bu sahəni seçdiyin üçün özünə nifrət eləmirsən. İnsafən 5-10 il əvvələ kimi idman mətbuatına bir balaca diqqət var idi. Klublardan kimisi tort, kimisə hədiyyə göndərirdi. “Cek pot” isə AFFA idi. İndi bəzilərinin bəyənmədiyi Rövnəq Abdullayevin, Elxan Məmmədovun dövründə hər bayramda jurnalistlərə bahalı hədiyyələr təqdim olunardı. Mobil telefon, televizor, planşet və s. Baxma ki, indi bəziləri Rövnəq Abdullayevin, Elxan Məmmədovun adı gələndə ağız büzür, o vaxt redaksiyalar var idi ki, tədbirə getmək üçün əməkdaşlar az qalırdılar bir-birilərinə bıçaq çıxartsınlar... Amma son illər əvvəlcə klublar bu “ənənəni” yığışdırdılar. İndi ancaq feysbuk səhifələrində iki cümləlik şablon təbriklə kifayətlənirlər. Nəsə desən, cavab verəcəklər ki, “reklam veririk də, get Allahına şükür elə”. Sən də məcbur qalıb susacaqsan... Klublardan fərqli olaraq AFFA son illər “yeyib-içmək” taktikasına keçib. Yəni il boyu işləyənlərə ölkənin futbol federasiyasının bayram günündə hədiyyəsi olur “2 şiş kabab, 150 qram araq”. Bu il isə AFFA daha unikal variant seçib. Bayrama 12 gün qalmış (yəqin iyulun sonuncu 10 günlüyündə ya kiminsə vacib işi var, ya da kimlərsə həmin vaxt tətildə olacaqlar) AFFA idman jurnalistlərini “pivnoy”da bir araya gətirir, “Beer hall”da. Bəli, “Beer hall” bahalı yerdi, heç də hər idman jurnalistinin maddi durumu orda oturmağa imkan vermir, razıyam bütün bunlarla. Amma hara fırladırsan fırlat, “pivnoy”du da. İdman mətbuatı həqiqətən bu günə qalıb? Biz hansı ara “pivnoy” səviyyəsinə endik?

Bu cızma-qaranı oxuyub məni qınayan, “hədiyyə söhbəti eləməkdə” günahlandıranlar, “adam belə şeyləri yazmaz”, “elədiyi söhbətə bax e” deyənlər olacaq. Amma bu söhbətlər onsuz da kənarda gedir. Sadəcə heç kim bunu birbaşa AFFA-dakılara çatdırmır. Ok, qoy mən yenə pis adam olum, amma ürəyimdəkiləri deyim. Hörmətli AFFA, görəsən, mətbuat gününü “pivnoy”da qeyd etmək kimin ideyasıdır? Yaxud mətbuatı yığıb dəstək olmaq istədiyini deyən AFFA prezidentinin mediaya qoyduğu hörmət budur? Bəs dindar, inanclı jurnalistləri düşünmürsüz? (Təbii ki, söhbət əsl dindarlardan gedir) Belə çıxır ki, həyatı boyu dini baxışına görə bu cür məkanlardan qaçan idman jurnalistinin bayramı qeyd etməyə haqqı yoxdur?..

Suallar çoxdu, cavablar isə yoxdu. Kim bilir, bəlkə axşam suallarımın bəzilərinə cavab tapa bildim. Təbii ki, əgər bu cızma-qaradan sonra məni “Beer hall”un qapısından geri qaytarmasalar -:)

P.S. Dünən belə bir cızma-qara etmək istədiyimi 2-3 həmkarıma dedikdə, “bəlkə tədbirdən sonra yazasan” təklifini etdilər. Mənsə hesab edirəm ki, ən yaxşısı əvvəldən yazmaqdı. Qoy bu yazdıqlarıma AFFA-nın narazılığı, etirazı varsa, buyurub üzümə desin. Necə ki mən kənarda olan söhbətləri birbaşa yazdım. Odur ki, vaxtınızı çox almayım, 21:00-da “pivnoy”da görüşənə kimi...

İBRAHİM